Als we Anna Enquist moeten geloven* (NRC, 12 juli 2014). Een ietwat treurig relaas. Enigszins begrijpelijk gezien haar achtergrond, maar het roept bij mij ook de vraag op in hoeverre (on)gelukkig oud worden een zichzelf waarmakende voorspelling is. Gelukkig kom ik op mijn reis meer hoopgevende personen tegen.
“Het is de leeftijd, je telt steeds minder mee”
*Gisteren deed deze link het nog, vandaag niet. Hieronder in elk geval enkele belangrijke passages.
*Ameesing 
Tot nu toe was het een reisverhaal maar nu staan de conclusies te wachten, de diepte, waar het allemaal om begonnen is en daar wat mee te doen. Ik zal er mijn eigen levens sjablone bovenop leggen. Lijkt mij de moeite waard. Wout
Of er inderdaad echte conclusies aan zullen komen Wout, ik weet het nog niet. Het blijft vooralsnog een verzameling observaties en vraagtekens. Maar graag, toets mijn vragen en observaties aan jouw levensvisie. /M
Wel heel treurig beeld hoor, van Anna. Ik hoop/denk toch echt dat het wel mee valt.